Dziennik Muzyczny

Wpis Dziennika Muzycznego numer 247

Koszalin, 12. 07. 2024 r.

Moralizatorstwo to starsze rodzeństwo zawiści. Plecie ci taki, że tobie nie wypada, bo jesteś z do­brego domu, nie po to cię matka z tatkiem wychowała, żebyś pitolił jakieś pieśnidła, że jesteś za stary na takie głupoty.

Za stary? Czyli jaki? Sokrates nauczył się grać na lirze w wieku siedemdziesięciu lat, jeśli mnie pa­mięć nie myli. Młody nie był. I zaraz go potem poczęstowała cykutą jego ukochana demokracja. Czy czegoś dokonał w muzyce? Cóż, po Grekach starożytnych zachowało się może ze dwadzieścia utworów w całości albo we fragmentach. Głównie pieśni. Niewiele jak na naród, którego wszystkie sztuki teatralne były śpiewane. Idziesz po targowisku i słyszysz: „Idziesz dzisiaj do filharmonii?”. Aż ci głowa się odwróci odruchowo w kierunku tego pytania. I myślisz: „A po kiego mam tam cho­dzić? Dałem im moje utwory i nic nie zaproponowali. Ilu jest tu kompozytorów? Wysłałem wiele lat temu utwory do wszystkich filharmonii w Polsce. Odpisała, choć odmownie, tylko Filhar­monia Narodowa. Innym brakło weny.”.

Po co płakać nad rozlaną krwią niewiniątek? Ponoć kompozytorów jest za dużo. Polska Opera Kró­lewska w Łazienkach ogłosiła konkurs na dyrektora. Totalne nieporozumienie. Znowu chcą usado­wić tam już wcześniej upatrzonego miernego urzędniczynę, który muzykę zepchnie do kreciej nory. Jak za poprzednich rządowych asów od kompozycji, którzy ogłaszali zamówienia kompozytorskie bez kompozytorów, czyli dla instytucji, stowarzyszeń i temu podobnych tworów. A wszędzie się pałęta moralizator, że po co się za to wziąłeś, skoro muzyką trzęsą urzędasy? Pokutuje wśród muzy­ków przesąd, że lud na muzykę nic nie da, tylko urzędniczyna. I chodzi taki jeden z drugim urzęd­niczy pomiot i paprze muzykę na każdym kroku.

I dziwić się, że pośród miauknięć o marchewce i truskawkach, niesie się echem: „Idziesz dzisiaj do filharmonii?”, „Idziesz dzisiaj do filharmonii?”… A po kiego mam tam łazić, skoro nie grają moich utworów? Co mi mają do zaproponowania? Znowu Chopin i Schubert? A gdzie Hendzel?

Andrzej Marek Hendzel